ترید چیست و چگونه انجام می‌شود؟ راهنمای جامع برای حرفه‌ای‌ها

ترید به معنای خرید و فروش یک دارایی با استفاده از ابزارهای مالی، به منظور کسب سود است. معامله‌گران با استفاده از ابزارهای مالی، می‌توانند از نوسانات قیمتی یک دارایی بازدهی کسب کنند. ترید انواع مختلفی دارد که بر اساس آن‌ها معامله‌گران می‌توانند با استفاده از استراتژی‌ها، تکنیک‌ها و ابزارهای مختلف، در مورد خرید یا فروش دارایی‌های مختلف تصمیم‌گیری کنند. به فردی که با هدف کسب سود از نوسانات قیمتی در بازارهای مالی اقدام به خرید و فروش دارایی‌ها می‌کند، تریدر یا معامله‌گر گفته می‌شود؛ شخصی که با تصمیم‌های لحظه‌ای و تحلیل‌های خود، در پویایی، نقدشوندگی و کارایی بازارهای مالی نقشی اساسی ایفا می‌کند.

با این حال، هدف همیشه کسب سود از تفاوت و نوسان قیمت‌ها است. ترید کردن بر پایه ارزیابی شرایط بازار و عوامل اقتصادی، تحلیل تکنیکال و گاهی اوقات حدس و گمان انجام می‌شود. به طور خلاصه، پیش‌بینی چگونگی حرکت قیمت‌ها و سپس تصمیم‌گیری در مورد معامله، اساس ترید کردن است.

تفاوت ترید کردن و سرمایه‌گذاری

ترید (Trade) و سرمایه‌گذاری (Investment) هر دو با هدف کسب سود در بازارهای مالی انجام می‌شوند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در نگرش و شیوه‌ی تحلیل است. سرمایه‌گذار بر ارزش ذاتی دارایی تمرکز دارد و به‌دنبال رشد واقعی آن در گذر زمان است؛ افق زمانی او معمولا بلندمدت‌تر است، اما همیشه چندساله نیست و گاهی در چند ماه نیز به نتیجه می‌رسد.

در مقابل، ترید بر نوسانات قیمتی کوتاه‌مدت‌تر متمرکز است. تریدر یا معامله‌گر با استفاده از تحلیل تکنیکال و ابزارهای معاملاتی، تلاش می‌کند از تغییرات لحظه‌ای قیمت سود بگیرد. جدول زیر خلاصه‌ای از تفاوت‌های اصلی میان ترید و سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد:

در نتیجه، تریدرها نقدشوندگی و پویایی بازار را حفظ می‌کنند و سرمایه‌گذاران ثبات و عمق آن را می‌سازند؛ وجود هر دو برای کارکرد سالم بازار ضروری‌ است.

اختلاف اصلی تریدرها و سرمایه‌گذاران در کدام موارد مشخص می‌شود؟

برای تفکیک رویکردها، درک تفاوت‌های اساسی بین این دو فعال بازار مالی اهمیت می‌یابد:

افق زمانی: سرمایه‌گذاران دارایی‌ها را با هدف کسب بازدهی بلندمدت معمولا برای سال‌ها حفظ می‌کنند و از نوسانات لحظه‌ای بازار متاثر نمی‌شوند؛ اما تریدرها برای بهره‌برداری از نوسان‌های قیمتی در بازه‌های کوتاه‌مدت‌تر، به دنبال فرصت‌های سریع در بازار می‌گردند. این تمرکز متفاوت، صبر و تحمل متفاوتی را نیز طلب می‌کند.

ریسک و فعالیت: ترید به دلیل تکیه بر نوسانات سریع و احتمال استفاده از اهرم‌های مالی، ریسک بالاتری دارد و نیازمند حضور فعال و مدیریت دقیق لحظه‌ای تریدر در بازار است؛ در صورتی که سرمایه‌گذاری با رویکرد نگهداری بلندمدت، ذاتا منفعل و کم‌ریسک‌تر محسوب می‌شود و نیازی به پایش روزانه نمودارها ندارد.

ابزار تحلیل: تریدرها برای تعیین نقاط دقیق ورود و خروج، زمان‌بندی بازار و یافتن سیگنال‌های معاملاتی، اغلب به تحلیل تکنیکال متکی می‌شوند؛ در حالی که سرمایه‌گذاران با هدف ارزیابی ارزش واقعی دارایی و پتانسیل رشد آتی، از تحلیل بنیادی استفاده می‌کنند و نوسانات کوتاه‌مدت قیمت را نادیده می‌انگارند.

سبک‌های اصلی ترید بر اساس افق زمانی

چند سبک اصلی بر اساس بازه زمانی نگهداری موقعیت معاملاتی (Position) برای ترید تعریف می‌شود که انتخاب هر روش، مستقیما با شخصیت و میزان تحمل ریسک فرد ارتباط پیدا می‌کند.

اسکالپینگ (Scalping): این سبک بر کسب سودهای کوچک و پی‌درپی از نوسانات جزئی قیمت متمرکز می‌شود. تریدر اسکالپر معاملات خود را در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه چند ثانیه تا چند دقیقه انجام می‌دهد و به همین دلیل نیازمند تمرکز مداوم و سرعت عمل بالا است.

ترید روزانه (Day Trading): در این سبک، معامله‌گر تمام موقعیت‌های معاملاتی خود را در بازه زمانی یک روز کاری باز و بسته می‌کند. تریدر روزانه هرگز معامله‌ای را برای روز بعد باز نگه نمی‌دارد و به این ترتیب، ریسک ناشی از رویدادها و اخبار شبانه را به حداقل می‌رساند. این روش نیز بر تحلیل تکنیکال و نوسانات داخل روز تکیه می‌کند.

سوئینگ تریدینگ (Swing Trading): این استراتژی یک روش میان‌مدت و پرطرفدار است که معامله‌گر موقعیت معاملاتی خود را از چند روز تا چند هفته باز نگه می‌دارد. هدف این سبک، بهره‌گیری از موج‌های نوسانی و اصلاحی بزرگ‌تر قیمت است که در نمودارهای روزانه یا ساعتی قابل شناسایی است. این روش برای افرادی که زمان کمتری برای رصد بازار دارند، مناسب‌تر است.

معاملات موقعیت‌گیری (Position Trading): در این نوع ترید، موقعیت معاملاتی همسو با روند کلی و بلندمدت بازار برای چند هفته تا چند ماه حفظ می‌شود. تریدر موقعیت‌گیر کمتر به نوسانات کوچک توجه می‌کند و بیشتر بر تحلیل بنیادی و تغییرات ترندهای اصلی بازار تمرکز می‌کند. این سبک از ریسک کمتری در مقایسه با اسکالپینگ یا ترید روزانه برخوردار است.

ابزارهای تحلیلی در ترید

برای موفقیت در فرآیند ترید، معامله‌گر باید بر تحلیل بازار و اصول انضباطی شخصی تسلط داشته باشد. تسلط بر احساسات و تفکر بی‌طرفانه، مهمترین ویژگی یک تریدر سودآور محسوب می‌شود.

تحلیل تکنیکال: فرصت‌های معاملاتی را صرفا با بررسی روندهای آماری قیمت و الگوهای نموداری شناسایی می‌کند.

تحلیل بنیادی (فاندامنتال): ارزش واقعی یک دارایی را از طریق بررسی عوامل اقتصادی و زیرساختی آن تعیین می‌کند.

تحلیل آنچین (Onchain): در خصوص ارزهای دیجیتال، رفتار نهنگ‌ها (دارندگان بزرگ) را با پیگیری جریان ورود و خروج پول در بلاک‌چین رصد می‌کند.

تحلیل سنتیمنتال: احساسات بازار (مانند شاخص ترس و طمع) را زیر ذره‌بین قرار می‌دهد.

چگونه یک تریدر حرفه‌ای ریسک را مدیریت می‌کند؟

تریدر موفق فرآیند مدیریت ریسک را به عنوان هسته اصلی فعالیت خود تلقی می‌کند و آن را پیش از ورود به هر معامله‌ای به کار می‌گیرد.

آموزش و برنامه‌ریزی: یک تریدر باید پیش از ورود به بازار، با اصول تحلیلی آشنا شود و برنامه معاملاتی دقیقی شامل هدف‌ها، روش‌های ورود و خروج را تعیین کند.

مدیریت ریسک: باید قبل از هر معامله، میزان ریسک قابل‌قبول را مشخص کند و برای محدودکردن ضررهای احتمالی، از ابزارهایی مانند حد ضرر (Stop-Loss) استفاده کند.

روانشناسی ترید: باید ثبات روحی خود را حفظ کند و هیجان، ترس و طمع را در طول نوسانات شدید بازار مدیریت کند.

ژورنال ترید (Trade Journal): باید اطلاعات هر معامله را در ژورنال ترید ثبت کند تا بتواند الگوی مشترک بین معاملات موفق را تشخیص دهد.

مزایا و کاربردهای ترید کردن

ترید کردن نقشی اساسی در پویایی و کارایی بازارهای مالی دارد و به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد ضمن کسب سود، در بهبود عملکرد کل بازار نیز نقش ایفا کنند:

پتانسیل سود بالا: ترید کردن با استفاده از تحلیل داده و استراتژی‌های دقیق، فرصت سود از هر دو جهت بازار را فراهم می‌کند. تریدرها می‌توانند از رشد یا کاهش قیمت دارایی‌ها سود ببرند و بازده سرمایه خود را افزایش دهند. این ویژگی، انگیزه اصلی ورود سرمایه‌گذاران فعال به بازارهای مالی محسوب می‌شود و کارایی تخصیصی سرمایه را تقویت می‌کند.

افزایش نقدشوندگی بازارها: حضور تریدرها باعث می‌شود همیشه خریدار و فروشنده در بازار وجود داشته باشد و امکان انجام سریع معاملات فراهم شود. این نقدشوندگی، ریسک قفل شدن سرمایه را کاهش می‌دهد و فرآیند کشف قیمت را روان‌تر می‌کند. در نتیجه، بازار به شکل کاراتری عمل می‌کند و سرمایه‌ها آزادانه‌تر جابه‌جا می‌شوند.

انعطاف‌پذیری: ترید کردن انعطاف بالایی دارد و به افراد اجازه می‌دهد استراتژی‌های کوتاه‌مدت یا بلندمدت را متناسب با شرایط بازار انتخاب کنند. تریدرها می‌توانند بین دارایی‌های مختلف مانند سهام، ارز دیجیتال یا کالا جابه‌جا شوند و با تغییر روندهای اقتصادی، روش خود را اصلاح کنند. این انعطاف، ابزار موثری برای مدیریت ریسک و حفظ تعادل پرتفوی ایجاد می‌کند.

یادگیری مستمر: بازارهای مالی دائما در حال تغییر هستند و ترید کردن نیاز به یادگیری مداوم دارد. تریدرها با بررسی رفتار بازار، تحلیل داده و به‌روزرسانی استراتژی‌ها، تصمیم‌گیری دقیق‌تری انجام می‌دهند و از خطاهای گذشته می‌آموزند. این فرایند یادگیری، مهارت تحلیل اقتصادی و کنترل هیجان را تقویت می‌کند و در نهایت به رشد رفتار عقلایی در سرمایه‌گذاری منجر می‌شود.

چالش‌‌ها و معایب ترید کردن

ترید کردن علاوه بر فرصت‌های سودآور، ریسک‌ها و چالش‌های رفتاری و ساختاری نیز دارد که در صورت نادیده‌گرفتن آن‌ها می‌تواند منجر به زیان جدی شود:

نوسان و ریسک بازار: بازارهای مالی ذاتا نوسان‌پذیر هستند و رویدادهای اقتصادی، سیاسی یا روانی می‌توانند باعث تغییرات شدید قیمت شوند. حتی تریدرهای حرفه‌ای نیز نمی‌توانند تمام حرکات بازار را پیش‌بینی کنند. این نوسانات، ریسک سیستماتیک ایجاد می‌کنند و گاهی منجر به زیان‌های سنگین می‌شوند، به‌ویژه برای کسانی که از اهرم مالی یا معاملات پرریسک استفاده می‌کنند.

نیاز به زمان و تمرکز بالا: ترید کردن فرآیندی وقت‌گیر و پرتنش است. تریدرها باید پیوسته اخبار اقتصادی، داده‌های آماری و رفتار بازار را رصد کنند تا بتوانند تصمیم به‌موقع بگیرند. این پیگیری مداوم می‌تواند به خستگی ذهنی و کاهش دقت تحلیلی منجر شود و در بلندمدت فشار روانی زیادی ایجاد کند.

ریسک ناشی از تصمیم‌های احساسی: در بازارهای پرنوسان، احساساتی مانند ترس، طمع یا پشیمانی می‌توانند تصمیم‌های عقلایی را مختل کنند. اقتصاد رفتاری نشان می‌دهد که بسیاری از تریدرها در مواجهه با زیان، تمایل به نگه‌داشت موقعیت‌های ضررده دارند یا در شرایط سود، زودتر از موعد خارج می‌شوند. این رفتارها بازده واقعی را کاهش می‌دهد و ریسک رفتاری را افزایش می‌دهد.

نیاز به دانش و انضباط بالا: ترید موفق نیازمند درک دقیق مفاهیم اقتصادی، تحلیل تکنیکال و بنیادی و رعایت انضباط در اجرای استراتژی است. بدون آموزش کافی و مدیریت ریسک موثر، حتی سرمایه‌گذاران باتجربه نیز ممکن است زیان ببینند.

اصلی‌ترین بازارها برای ترید کردن

به طور کلی هر خرید و فروشی که به کسب سود یا زیان منتهی شود، ترید محسوب می‌شود. اما شناخته‌شده‌ترین بازارها برای ترید و معامله‌گری در ادامه معرفی شده‌اند:

سهام: سهام نوعی از دارایی‌های مالی هستند که بخشی از مالکیت یک شرکت را نشان می‌دهند. ترید کردن در این بازار مستلزم دانش و مهارت بالایی است. تریدرها از طریق خرید سهام ارزان‌تر و فروش آن با قیمت بیشتر سود می‌کنند. در بازار سهام ابزارهای دیگری برای معاملات وجود دارد که شامل صندوق‌های قابل معامله، آپشن‌ها و… می‌شود.

ارز دیجیتال: ارز دیجیتال یا به طور دقیق‌تر رمزارز شکل جدیدی از پول است که در بستر اینترنت و فضایی غیرمتمرکز به نام بلاک‌چین وجود دارد. ارزهای متعددی همچون بیت‌کوین و BNB وجود دارند که تریدرها با استفاده از استراتژی‌های متعدد و ابزارهای مختلف از معاملات آن‌ها سود کسب می‌کنند. باتوجه به دنیای پیچیده ارزهای دیجیتال، ترید کردن در این بازار مستلزم دانش و مهارت بسیار بالایی است.

انواع جفت ارز در بازار فارکس: بازار فارکس، بازاری غیرمتمرکز و جهانی است که در آن ارزها بر اساس نرخ مبادله جفت ارزها با یکدیگر، خرید و فروش می‌شوند. نمونه‌هایی از جفت ارزهای فارکس شامل EUR/USD، USD/JPY و GBP/USD هستند.

کامودیتی‌ها: بازار کالایی یا کامودیتی جایی است که شرکت‌ها هنگام خرید یا فروش منابع طبیعی و مواد اولیه، ریسک‌های آتی خود را از طریق معامله در آن جبران می‌کنند. از آنجایی که قیمت کالاهایی مانند نفت، ذرت و طلا بسیار نوسان دارد، شرکت‌ها می‌توانند قیمت‌ها را بر اساس شرایط امروز تعیین کنند. علاوه بر آن، بسیاری از سرمایه‌گذاران به منظور کسب سود در بازار کامودیتی ترید می‌کنند.

نکات مهم در خصوص ترید یا معامله‌گری

برای ترید کردن نکات مهمی وجود دارد که باید مرحله به مرحله انجام شوند. این نکات در ادامه تشریح شده‌اند:

آموزش و استراتژی: تریدرها باید در بازارها و برای دارایی‌های مختلف، استراتژی‌ معاملاتی داشته باشند. این افراد هرچه بیشتر بیاموزند، آمادگی بیشتری برای تصمیم‌گیری خواهند داشت.

مدیریت ریسک: تریدرهای موفق با مدیریت ریسک از زیان‌های احتمالی در امان خواهند ماند. برای این کار پیشنهاد می‌شود که مبتدیان در ابتدا از موقعیت‌های کوچک‌تر آغاز و حتما حد سود و حد ضرر را از قبل مشخص کنند. این افراد باید حتما بدانند که ترید کردن مستلزم ریسک است و همه معاملات منجر به سود نمی‌شوند.

تحلیل بازارها: تریدرها باید شرایط بازار، روندها، اخبار و شاخص‌ها را برای شناسایی فرصت‌های بالقوه تجزیه و تحلیل کنند که این موضوع شامل مطالعه نمودارهای قیمتی، الگوها، داده‌های اقتصادی، عملکرد شرکت یا رویدادهای جهانی تاثیرگذار بر بازارها است.

باز کردن موقعیت: تریدرها بر اساس تجزیه و تحلیل خود تصمیم می‌گیرند که چه زمانی و چه چیزی را بخرند یا بفروشند. آن‌ها سفارشات را از طریق یک کارگزار و یک پلتفرم معاملاتی انجام می‌دهند.

نظارت و مدیریت بر موقعیت‌ها: تریدرها باید بر موقعیت‌های خود نظارت داشته باشند و حد سود و ضرر را رعایت کنند. نظارت مداوم به آن‌ها کمک می‌کند تا نسبت به تغییرات بازار واکنش درستی نشان دهند و استراتژی‌های خود را برای کاهش زیان‌های احتمالی تنظیم کنند.

خروج از موقعیت: تریدرها پس از رسیدن به سود مورد نظر یا زمانی که شرایط بازار به گونه‌ای باشد که باید از آن خارج شد، موقعیت‌های خود را می‌بندند.

بررسی و تجزیه و تحلیل: پس از بسته شدن یک معامله، تریدرها اغلب عملکرد خود را بررسی و تجزیه و تحلیل می‌کنند. این امر به اصلاح استراتژی‌های آن‌ها برای معاملات آینده کمک می‌کند.

جمع‌بندی

ترید کردن، به خرید و فروش دارایی‌های مالی همچون سهام، کالاها، ارزها و مشتقات برای کسب سود گفته می‌شود. تریدرها بر اساس استراتژی‌های معاملاتی، از ابزارهای مالی به ویژه ابزارهای تحلیل تکنیکال، برای شناسایی حرکات قیمتی در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت استفاده می‌کنند. برخلاف سرمایه‌گذاری بلندمدت، ترید کردن بر نوسانات کوتاه‌مدت بازار متمرکز است که این امر مستلزم درک کامل پویایی بازار، آشنایی با تحلیل تکنیکال و بنیادی و مدیریت ریسک است.